Na poczatku XVII wieku ojcowie barnabici poszerzyli zakres swojej pracy, oddając się wychowaniu i kształceniu młodzieży. Do dziś podziwiać można wspaniałe kolegia, szkoły podstawowe, licea różnych typów, domy formacji dla młodzieży studenckiej.

Szkoły ojców barnabitów uwzględniały zawsze jak pierwsze w programie nauczania najnowsze zdobycze wiedzy i nauki. Jeszcze przed Galileuszem teorie Mikołaja Kopernika szerzone były przez ojca barnabitę Redento Baranzano. Ta otwartość na postęp naukowy pozostała do dziś.

 

Szkoły ojców barnabitów uzyskały w 1641 roku nazwę uniwersytetów i uprawnienia do nadawania stopni naukowych. Z jednej strony dawało to wyraz potrzebom owych czasów, z drugiej zaś było świadectwem wysokich kwalifikacji ojców barnabitów jako wykładowców. Wielcy książęta toskańscy, sabaudzcy wybierali spośród ojców barnabitów nauczycieli dla swoich dzieci.

 

Ojcowie barnabici odznaczają się aktywnością we wszystkich dziedzinach życia kulturalnego, naukowego i wychowawczego. Poosiadają w swoim gronie wielu uczonych, pisarzy, pedagogów czynnych na uniwersytetach. Nie tylko na wydziałach teologicznych, lecz w tak różnorodnych zakresach wiedzy jak: literatura, filozofia, historia, archeologia, matematyka, fizyka, nauki przyrodnicze i języki nowożytne.

Wiek XX to wiek szerokiej ekspansji zagranicznej Zgromadzenia obejmującej swoim zasięgiem coraz to nowe kontynenty. Dzisiaj Zgromadzenie posiada 25 szkół, w których kształci się 25000 uczniów i studentów.